something2live4

something to live for, what is it ? am i working on the public space ? nevermind because even the sun does not know it's a star

My Photo
Name:
Location: melbourne, victoria, Australia

I'm a designer maybe

Wednesday, October 26, 2005

The Invitation

I was asked by one of the Thai Curator to exhibiton my pieces and also help them to organise the Exhibiton for the end of Feb06. What is my answer that i told them ? Yes of course. It's been such a long time that I'm interested in interactive art but I just dpnt know how to make it because 1. is always keep linking to the program 2. it's always logical and 3 it's such a damn clever. First of all I'd say I'm stupid and unlogical plus also dump ass. So, what i answerd them was yes i will do it for them in the time. One thing I'm glad about it because i gonna hv work with some genius engineering, he's a profeesor from Electric Engineering Kasetsart Uni, wowowow. I had talked with him lastnight actually, he said he can do all the thing i asked for but just need a time. How's that! That's great isnt it.

In vitation=>> In teraction=>> In to it

สองสามวันที่ผ่านมา

ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา มีเรื่องให้ขบคิดและไตร่ตรองอีกครั้งหนึ่งหลังจากที่ฤดูงานหลากได้ผ่านเข้ามาและผ่านออกไป ซึ่งฤดูงานหลากที่ผ่านไปนั้นถือว่าเป็นส่วนที่ช่วยให้ตัวเองได้ขยับขยายผายปอดเพื่ออัดอากาศให้เกิดแรงในการว่ายน้ำในบ่อที่มีแต่นักว่ายน้ำที่ว่ายวนเวียนกันอยู่นับไม่ถ้วน แต่นับว่าโชคดีที่ยังพอมีที่ให้เราได้เอาขาไปจุ่มแล้วตีให้ตัวเปียกพอประมาณถึงแม้จะไม่เปียกสะใจเหมือนคนอื่นเขาแต่เราจะไปเปรียบเทียบกับใครทำไม เอาเป็นว่าถือเป็นเรื่องที่ดีที่น่าพอใจ

ไทยโปกราฟฟิก้า ยังมีงานที่ต้องสะสาวอยู่อีกสองชิ้น คือหนึ่ง เวปไซด์ของสตูดิโอแห่งหนึ่งรวมถึง ซีดี รอม ของที่เดียวกัน ซึ่งเข้าใจว่าจะเป็นงานชิ้นสุดท้ายของปีนี้แล้ว เคยตามตัวเองอยู่เหมือนกันว่า ทำไมต้องรับเป็นชิ้นสุดท้ายของปีละ คำตอบที่ได้มักจะกลับมาเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า เราต้องไม่ลืมทำงานอยากที่เราทำเพราะในเมื่อเรารู้ว่าเราอยากทำอะไรและเราทำได้ดี ทำไมเราไม่ทำ ทำไมปีที่แล้วทำได้ แล้วทำไมปีนี้ทำไม่ได้ เราเลยตัดสินใจว่าหยุด (เพราะเอาเข้าจริง มันยังมีงาน world animation & cartoon festival ที่ค้างอยู่) แล้วหันกลับมาเพราะวันนี้ยังมีแรงที่จะทำอะไรเพื่อพัฒนาตัวเองอยู่ เพราะอีก 5 ปีข้างหน้าอาจจะเกินกำลังด้วยสถานภาพต่างๆที่เปลี่ยนไปมากกว่านี้

จริงๆแล้วส่วนหนึ่งต้องขอบคุณคนกลุ่มหนึ่งที่ชักชวนให้ผมผลิตงานศิลปะเพื่อสังคมที่จะจัดกันในปีหน้ามา ณ ตรงนี้ เพราะส่วนหนึ่งมันทำให้ผมรู้สึกว่าชีวิตมันอยู่ในสังคม ทุน+วัตถุนิยมมากเกินพอดีอยู่แล้ว อย่าให้มันเสียศูนย์ไปมากกว่านี้เลย แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่ไปยึดมั่นถือมั่นอะไรนัก เพียงแต่ผมก็ไม่ได้ไปมีความต้องการเรื่องเงินมากจนตัวเองรู้สึกทุกข์ (ถึงแม้ว่าคนรอบข้างจะบ่นเหลือเกิน) เพียงแต่พยายามเดินสายกลางหรืออย่างน้อยเรียกว่าพอดีพอดีก็ไม่ผิดอะไร ทำงานทุกข์วันนี้ เพื่อให้เข้าใจในสังคมที่เราอาศัยอยู่แต่ทำงานศิลปะ เพื่อให้เราเข้าใจสิ่งที่เราสนใจและอย่างน้อยมันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นอะไรบางอย่างเพื่อไปจุดประกายคนรุ่นหลังให้ต่อยอดและพัฒนาไปไกลแสนไกล แล้วทำไมเราถึงไม่ทำละ ในเมื่อเราทำได้และให้ได้ ทำไมละ ทำไมเราไม่ทักันบนท้องถนน เพราะว่าเราไม่รู้จักกันเท่านั้นเหรอ

จุดประสงค์ของคนถ้ารู้คงเปลี่ยนได้ยาก แต่ถ้าไม่รู้ก็คงจะเรียกว่าไม่มีหรือสับสน

Tuesday, October 25, 2005

And then Dear my Student at ABAC

นักเรียนคนหนึ่งถามผมว่า
อาจารย์ครับ อาจารย์เคยบอกผมว่าผมได้งานชิ้นแรก บีบวกนิครับ แต่ทำไมในสรุปคะแนนผมได้บีครับ?
ผมตอบ เพราะว่าผมมานั่งทบทวนงานชิ้นแรกจนถึงงานชิ้นสุดท้ายของพวกคุณอย่างละเอียด อีกครั้งหนึ่ง ซึ่งผมคิดว่ามันแฟร์ดีต่อตัวผมที่จะทำอย่างนี้
เพราะเอาเข้าจริงๆอารมณ์ของการตรวจงานแต่ละครั้งมันไม่เหมือนกันหรอก ถ้าจะให้ดีผมก็ควรจะเป็นกลางมากที่สุดโดยการตรวจทุกชิ้นรวดเดียว (โดยที่ผมก็รอของคุณอยู่คนเดียวนั้นแหละ) ผมอยากเห็นว่าการพัฒนาของพวกคุณไปที่จุดไหน และมีทิศทางอย่างไร โดยที่ผมไม่สนว่าผมจะเคยบอกคะแนนพวกคุณไว้แต่แรกอย่างไร เพราะถ้างานดีจริง ดูกี่ครั้งก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถ้าเกิดจะแย้งว่า อ้าวอาจารย์ อย่างนี้ก็ไม่แฟร์สิครับ งั้นผมถามกลับว่า แล้วคุณแฟร์กับผมรึปล่าว ว่าคุณคิดจะส่งผมคุณก็ส่ง ถ้าคุณคิดว่ามันแฟร์ก็ลองนึกดูว่ามันแฟร์จริงมั้ย ส่วนการที่จะเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนที่ได้ เอทั้งสามชิ้น ผมว่ามันต้องดูหลายๆอย่าง ไม่ใช่ว่าอ้าวถ้าเลทก็อดเอสิครับในความเป็นจริงนะใช่ ผมสามารถให้ถึงดีลบยังได้ แต่ผมกลับตรวจใหม่พร้อมกันเพราะอะไร เพราะอะไร (เพราะผมไม่แฟร์หรือโลเล รึป่าว) เพราะสังคมมันอ่อนแอไม่มีวินัย (ใครตรงเวลาไม่เคยพลาดนัดก็กรุณาอุดหู) แต่ถ้าจะให้ดูเนื้องานกันจริงๆแล้ว ผมก็ยังมั่นใจว่าถ้าเลทแต่งานดี ตอบโจทย์ รายละเอียด ชั้นเชิง และกึ๋น ก็เอาเอไป ผมเคยว่าที่ไหนแล้วเชื่อมั้ยครับคนที่ได้เอจากผมสามชิ้นก็ไม่เคยได้ไอเดียจากผม (สิ่งที่ผมบอกควรนำไปปรับใช้ ไม่ใช่นำไปใช้) ยังไงก็แล้วแต่เอจากผมก็ยังเป็นเอจากใจจริง รวมทั้งทุกคะแนน

ผมอาจจะดูปากจัดหรือเหน็บแนม แต่ผมจริงใจพอที่จะทำแบบนี้เพราะทุกวันนี้ใครๆก็ล้วนแล้วแต่เอาอัตตาเป็นที่ตั้งและหมกเม็ดรอมชอมกันเกินไป อนุโรมกันเกินไป ดังนั้น ก็ตาที่ผมจะได้อนุโรมกลับบ้าง เพราะผมก็เป็นนักเรียนของโลกนี้เหมือนกัน เกรดดีแต่งานห่วยถมไป เกรดดีแต่ตกงานก็ไม่น้อย เกรดดีแต่ไม่มีคนรักก็แย่ เกรดดีสบายใจก็ดี แต่สำหรับผมเกรดมันก็เหมือนเสื้อผ้า (ใช่สิผมพูดได้เพราะผมเรียนจบแล้วนิ) มีไว้เพื่อให้ดูว่าผมเท่ห์ครับ ตามแฟร์ชั่นผมเจ๋งครับ เก๋าครับ และอื่นๆอีกมากมาย ถ้างั้นผมถามว่า เออ คุณจบไปจะไปทำอะไร อืมเป็นนักออกแบบอิสระครับ หรือไม่ก็ทำงานบอริสัด หรือไม่ก็ไปเรียนต่อ อืมอืมอืมดีนะครับไปทำสายไหนละครับ อ๋อ++++อยากเป็นกราฟฟิกดีไซเนอร์ครับ หรือไม่ก็อนิเมเตอร์ครับ ,,,,,,เออดีครับงั้นไปดูนิทรรศการของ Designer Replublic, The Knobs, UNKLE, Dfuse, Eleven18, Neville Brody, David Carson, Scott Mckella, Pentagram, Bluesource หรือ MK12, Brandnewschool, Studio AKA, RIZEN หรือ Colorparty กันมั้ยครับ เอออออออออออใครเหรอครับ นักร้องเหรอครับ++++++++++อ๋อไม่ใช่หรอกครับเป็นเป็นพวกร้านขายยาครับ ผมเสพงานพวกเค้าไว้เยอะ อ้าวคุณไม่เคยเสพเหรอไหนบอกว่าจะเป็นนักออกแบบไงครับ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,ต้องรู้จักด้วยเหรอครับทุกวันนี้คนเก่งเต็มไปหมด คืออออออออออออออออออออผมว่ามันก็เหมือนกับว่าถ้าเราไม่รู้จักตัวอักษรไทยแล้วเราจะเขียนอ่านได้อย่างไร เพราะดีแต่พูดก็จบกัน ดังนั้นผมถามว่าคุณอยากเป็นนักออกแบบคุณชอบงานออกแบบแต่ทำเท่าไหร่ก็เหมือนอย่างที่เห็นที่มี โอ้แล้วไงอะ ทั้งๆที่ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยมันคือห้องทดลองที่ใหญ่และดีที่สุดในโลกและเป็นโลกที่มีกฎเกณฑ์น้อยที่สุด เพราะฉะนั้นอย่ามาถามว่าทำไมผมวันก่อนผมดื่มน้ำแร่แต่พอวันนี้ดูขวดอีกทีกลายเป็นน้ำไม่แร่แล้วละครับ ก็เพราะว่า น้ำมันมันแพงขนส่งช้า ดูภาพรวมอีกครั้งผมก็ต้องลดค่าใช้จ่ายลงบ้างก็เท่านั้นเอง ทุกอย่างเป็นสัจจธรรม

อย่าบูชาเกรด เพราะเป็นแค่เศษของชีวิต
ขอจงแค่เพียงคิด ว่าฉันจะพิชิตสิ่งที่ฉันจะเป็น ก็พอ

ด้วยรักและ(โฆต)หวังดี

ทำหรือยัง ถ้าทำแล้ว สุดหรือยัง
อ. ชาย พ ลิมานนท์
23.21 วันอาทิตย์ที่ 23 ฏุราฆม 2548

Friday, October 21, 2005

Finally Finally

Today is just a day of of mine and what should i write about in this blog. I actually done the teaching for the first semaster on both Rangsit Uni & ABAC Uni, it was great experience and i'd say thank you for this opportunity for both uni. I'd say really appriciated to A.George, A.A, A. Yot about the co-oporation along this semaster and last but not least my student in total of neary 100 students 3 subjects, motion graphic, graphic design and graphic design presentation. Wasnt it great time? I think it was.

Well, back to my business, there are 2 job from one client that i'm holding at the moment and hopefully it could be done in this year if i could anyway. I kinda half having a rest and half having a arrest by work surround me. I promise to myself to write a book more to focus more and to rest more haha. My daily life is kinda keep it goin with something, such a good book, music, internet and my brain. One day I will stop do graphic design. why? because I'm full.

red bag hanging on the white wall.

Finally

Dear ABAC Student

I know you guys ve been waiting for the result of motion graphic's class right? Here, there is a list of your class. However, remember that grade (score) is just can't help you to make a good piece of work but the KWAM PAYA YAM and TUNG JAI will cause you a successful in your design's world. It was great to know you guys, let enjoy the singapore and the rest of your year. Hope to see you guys again.

Ajarn Shy Pongstorn Limanon


List of life

Subject: Motion Graphics
GA3561


ยึดจากเปอร์เซ้นต์เป็นหลักนะครับ เพราะระบบเอแบคผมไม่แน่ใจ

************I would say, your total repot will not be the same as you see, U have to make sure with Ajarn A that your % will refer to which grade ???? I do according to Rangsit's system but I'm not sure about ABAC's system nakub.***********************

Adm No Name Pj_1 Pj_2 Pj_3 Total (%)


4514953 Ms. Araya C+ C+
A B 70%)

4617252 Ms. Wisitsiri A A A A (85%)

4617263 Ms. Yada A B+ B B+(77%)

4617264 Mr. Eakkarlak B B+ A B+ (76%)

4617267 Mr. Ekkarin B+ B B B+ (75%)

4617268 Mr. Jaruwan C+ B+ A B+ (75%)

4617274 Ms. Siripat C+ C+ A B (71%)

4617287 Mr. Anek A B+ B A (80%)

4617290 Ms. Waraporn C+ C+ A B (70%)

4617293 Mr. Pargpoom B B+ A B+ (78%)



Remark*
PJ1 = Self Promotion
PJ2 = Selling from the sound
PJ3 = Music Video

Saturday, October 15, 2005

Last 2

เอนก
งานของเอนก ภาพรวมดีจบสวยแริ่มต้นน่ารักและเหมาะกับเพลง แต่ผมว่าขาดเสน่ห์ไปหนอยในเรื่องของรายละเอียด ที่จะเป็นจุดเล็กๆที่ส้รางงานนี้ให้สมบูรณ์
ถ้าตัวภาพประกอบที่นำมาใช้ในงานมีการเคลื่อนไหว ขยับเขยื่อน ผมว่าคงจะช่วยให้งานตอบโจทย์ที่คุณตั้งได้มากขึ้น แต่จากโจทย์ที่ผมตั้งนั้นคุณตอบได้ดีในการสร้างภาพได้เข้ากับเพลงและภาพดูสดใสสมกับที่ทำนองเพลงบรรเลงอยู่เบื้องหลัง อีกอย่างที่ขอชมเชยคือการนำเอาไฟล์วีดีโอมาลองเล่นเพื่อสร้างมิติใหม่ๆให้ตัวเอง (ไม่ใช่ให้ใคร) ตรงนี้ผมมองว่าดีและหลากหลาย ยังไงก็ขอให้รักษามาตรฐานตัวเองไว้นะครับถึงแม้งานนี้ดูจะเนือยๆ(บนความกระแบกระเฉง)ไปซะหน่อย

ซิน
เข้าใจแก้ปัญหาโดยการนำซาวอื่นมาแทรกในงานตอนต้น จนทำให้งานดูราบรื่นและเติมส่วนที่ขาดไปให้พอดี ผมว่าถ้ามีการตัดซีนที่หวือหวากว่านี้ก็น่าจะน่าสนใจมากกว่านี้นะครับ
งานภาพรวมนับว่าดีขึ้นในเรื่องของจังหวะจะโคนและสามารถควบคุมกราฟฟิกที่นำมาใช้ไม่ให้หลุดมือ หรือพูดง่ายๆว่า ไม่มากและไม่น้อยจนเกินไป เหมือนงานชิ้นแรกอาจจะดูมากไปนิด จังหวะการเคลื่อนไหวของฟอนและกราฟฟิกภายใน ดีมาก ผมชอบการหลีกหนีโดนการหมุน สะบัดและเปลี่ยนทิศทาง ดูมีชีวิตชีวาดี คุมโทนสีไดไม่หลุดไปจากความน่าจะเป็น

ต่อต่อ continue

ข้ามฝั่งมาที่ของเอ๋บ้าง

ของเอ๋ถ้าพูดกันตรงๆแล้ว งานชิ้นนี้ไม่ค่อยจะมีความต่างจากงานชิ้นแรกเท่าไหร่นัก แต่จะค่อนข้างให้ความสำคัญกับรายละเอียดปลีกย่อยมากขึ้นซึ่งก็น่าดีใจ เพลงที่เอ๋เลือกใช้ ผมว่าบางที่อาจจะไม่ฟิตกับภาพที่สื่อเข้ามาเท่าไหร่นัก แต่ดูรวมๆก็ไปได้ในอารมณ์หนึ่ง เสียงกับภาพค่อนข้างหลุดเป็นช่วงๆนะครับ ทำให้การรับชมเกิดคำถามถึงการไม่ลงรอย แต่ผมชอบ อาร์ตไดเร็คชั่นนะ ดูแบบว่าตั้งใจเป็นนัวร์ๆ แต่ตอนจบดูแปร่งๆไปหน่อย ข้อดีคือมีการตัดซีน ถือว่ากล้าเล่น แต่จุดนึงที่ต้องจำไว้เลยนะครับ ถ้าจะเลื่อนภาพจากซ้ายไปขวาอีก ระวังอย่าให้เฟรมมันหยุด (แล้วค่อยเลื่อน) นะครับ ไสตล์ดีมีอนาคต แต่ติดงานไสตล์ไปนิดนึงนะ

รายต่อไปขอเป็น พร ภร พอน ภอน ละกัน
งานของภร เนื้อหาดีนะ แต่วิธีการนำเสนอยังต้องปรับปรุงอีกเยอะนะครับ แต่ถามว่ามันพัฒนาจากของเดิมมั้ยคะอาจารย์ ใช่ครับมันพัฒนา แต่น่าเสียดายนะ ให้เวลากับมันหน่อยนะครับ นักออกแบบต้องทำงานออกแบบได้ดีนะ

เอกซูบารู
งานของเอก จากที่คุยกับผมถือได้ว่าไม่หลุดไปยากที่คุยไว้ทีแรกมากนัก แต่น่าเสียดายก็เพียงเรื่องของการนำ ฟอนต์มาเล่น การเคลื่อนไว้ของตัวอักษรไม่ได้ทำให้งานน่าสนใจ เพราะ ในเมื่อภาพของรถที่เรานำมาใช้มันนิงพออยู่แล้วนั้น กราฟฟิกที่เป็นส่วนประกอบน่าจะสร้างความน่าสนใจมากกว่านี้ จริงอยู่ที่ดาวที่นำมาใช้ช่วยตอกยํ้าความเป็นแบรนด์ แต่อย่าลืมว่า ก็ไม่ใช่สิ่งเดียวที่สร้างความเป็นแบรนด์ให้รถคันนี้ รุ่นนี้ คำถามคือว่า ผมจะได้อะไรจากการนั่งรถคันนี้

Friday, October 14, 2005

Lin

ของหลินบ้างนะ
ผมว่าหลินมีการพัฒนาและตั้งใจมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ซึ่งอย่างที่เห็นว่าผลงานชิ้นนี้ค่อนข้างจะสมบูรณ์ และดูแล้วลื่นไหลไม่ขัดหูขัดตา แต่แน่นอนว่าเรื่องของ timing ต้องมีการปรับปรุงเพื่อให้การเคลื่อนไหวสมบูร์ยิ่งขึ้น เรื่องสีและรูปแบบของตัวอักษรที่นำมาใช้นั้นผมไม่พูดถึงละกันนะครับ เพราะผมเข้าใจว่าเป็นความชอบส่วนตัว แต่ถ้าจะให้พูดถึงแล้วนั้นมันก็มีประเด็นตรงที่ว่า ส่วนใหญ่การขายตัวอักษรถ้าจะให้ผมว่าถ้าเริ่มจากภาพพื้นขาวแล้วตัวอักษรสีดำ ก็น่าจะเพียงพอนะครับ เพราะจะทำให้ผู้บริโภคเห็น รูปแบบลักษณะที่ชัดเจนของตัวอักษรนั้น แต่ผมเข้าใจว่านี่อาจจะเป็นฟอนต์ display แต่ก็ไม่เป็นไร ภาพรวมงานดีครับ การพัฒนาดี และความตั้งใจก็ทำให้งานออกมาน่าพอใจ

อ.ชาย

Thursday, October 13, 2005

grilled chicken skin

It has been 3 weeks that my finger on my left hand side couldnt work perfectly as it should be. Do not play with electric even you think you can do it because it just a little will cause you a grilled chicken skin on your finger. I have been to hospital day and night to clean my fingers huuuhhhhhhhhh what da accident. By the way! I should get back to work.

Water Resist 300 m

Monday, October 10, 2005

Just a feedback!*&(โปรเจคที่สอง )#*#&

โจทย์คือ ให้เพลงประกอบไปจำนวน ห้าเพลงโดยให้นักศึกษาเลือกทำหนึ่งเพลง ภาพที่สร้างขึ้นมีข้อแม้อยู่สองข้อหลักคือหนึ่ง ให้สร้างตามความยาวของดนตรี สองภาพจะต้องคำนึงถึงการส่งเสริมภาพลักษณ์ของสินค้า หรือ พูดง่ายเข้าก็คือ จะขายหรือเสนออะไร โดยถ้าสามารถเปลี่ยนภาพเก่าๆของเพลงนั้นๆได้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จ และหรือในเพลงเดียวกันที่เลือกไปสามารถที่จะทำให้เกิดความแตกต่างโดยเหมาะสมทั้งสองภาพก็นับว่ายอดเยี่ยมทั้งคู่

(หมายเหตุ ไม่ได้เรียงตามคะแนน หน้าตา หรือความสนิท)

ผมขอเริ่มที่โปรก่อนละกัน

นศ อาจจะสงสัยว่าทำไมถึงเลือกของโปรขึ้นมาก่อน เพราะโปรเลือกเพลงที่ยาวที่สุดและไม่ค่อยมีใครอยากจจะทำเพราะอะไรนะเหรอครับ เพราะเป็นเพลงผิวปากจากภาพยนต์ชั้นนำอย่าง +ฆ่าไอ้บิล+ เพลงมันยาก ท้าทายและ ยาว คำถามก่อนทำคือ จะทำอย่างไรให้คนดูรู้สึกกลมกลืนไปกับอารมณ์ เพื่อที่จะขจัดภาพนางพยาบาสาวผู้โหดร้ายออกไปจากหัว ผลที่ได้คือโปรหักมุมหันมาขายแว่นตาซะอย่างนั้น นับว่าเป็นการหักมุมที่ดีและ เปลี่ยนทรรศนคติของเพลงได้เข้าท่าไม่น้อย งานของโปรเป็นงานดูสบายๆไปได้ร่ำร้องหาไอเดียจะเป็นจะตาย เน้นอารมณ์ร่วมของ รูป เสียง และอารมณ์ ไม่เลวครับนับว่าสร้างอารมณ์ได้ใน timing ที่สัมพันธ์กับเพลงทีเดียว เส้นสายก็ถือว่าเป็นไสตล์ที่โปรนำมาใช้ให้เห็นตั้งแต่งานแรก ซึ่งก็ถือว่าทำได้พอใช้ ถ้ามีเวลามากกว่านี้คงจะสามารถเก็บเนี้ยบในเรื่องของรายละเอียด (ผมคิดว่างั้นนะ) คืองานของโปรผมว่าพวกรายละเอียดของภาพถือว่าเป็นปัจจัยหลัก เพราะงาน motion+animation ของโปรเรียกง่ายๆว่าเป็นงานจำพวก linear 8nvw คือจะไม่มีจุดพีค จะเล่าไปเรื่อย เหมือนลากเส้นตรงจากขวาไปซ้าย เพราะแน้นผมแนะนำว่าถ้ารายละเอียดครบเครื่องกว่านี้ ไม่ว่าจะเป็นการขยับของคนในห้องพัก ถ้าเขียนซัก 8 ภาพน่าจะช่วยให้เกลี้ยงเกลากว่านี้นะครับ โดยรวมนับว่าดีแต่เสียอยู่อย่าง ทำไมเป็นรองเท้า ฟุตบอล

ถ้าพูดถึงโปรก็น่าจะพูดถึงคู่หู ก็น่าจะเป็นทอม (มันโทรมาหาผมตอนเที่ยงคืน ผมบอกว่าเฮ้ย คิดได้งัยโทรมาตอนนี้ อารายยยอะ แล้วมันว่างัยรู้มัย เออ...ออออ 5555555555555.......ผมยังงงว่ามันหัวเราะอะไร)

งานของทอม ทุกครั้งที่ทอมพรีเซ้นงานผมในสตอรี่บอร์ด ผมมักจะชอบฟังเสมอ เพราะเหมือนมันจะพูดรู้เรื่องที่สุด(โปรด้วย) คือที่ผมบอกว่ารู้เรื่องก็เพราะงานของโปรไม่ว่าจะเป็นงานแรกหรืองานชิ้นที่สอง จะมีความเป็นโมชั่นกราฟฟิกเชิงพาณิชย์และทำได้ดีในเรื่องอขงวิ๊คิดในเชิงของการสื่อสารด้วยงานนิเทสศิลป์ มันอาจจะไม่ดีที่สุดนะ แต่ครบเครื่องดี คือพูดง่ายๆว่า มันมีความเข้าใจอยู่ด้วยเรื่องราวที่มักจะมีจุดพีคอยู่เสมอ งานชิ้นนี้ก็เหมือนกัน มันเหมือนกับการเขียนตัวเลขจำนวนบวกเรียงๆกันโดยมีเครื่องหมายบวกวางอยู่ด้านขวาระหว่างบรรทัด เพราะครบจำนวนก็เห็นผล แล้วก็กดตัว c บนเครื่องคิดเลขอีกครั้งหนึ่งเพื่อเริ่มต้นใหม่ พูดให้ง่ายก็คือ cycle นั้นเอง
ผมมองว่างานของทอม เป็นงานร่วมสมัยไม่น้อย คือถามว่าผมคิดยังไง ผมก็บอกว่า ไอเดียดี แต่ชั่วโมงบินในเรื่องงานออกแบบอาจจะต้องสะสม

Just a feedback!*&(#*&UOU_)*)#*#&

ถึงโอ๋ก่อนละกันนะครับ
ขอโทษที่ค่อนข้างล่าช้ากับการวิจารณ์งานของโอ๋ เพราะเหตุผลอยู่สอง สาม ประการ หลักๆคงเป็นเพราะถ้าไม่ได้วิจารณ์ทีเดียวพร้อมกับงานเพื่อนก็คงจะออกมาลักษณะล่าช้าแบบนี้ ส่วนอีกข้อนึงคือลืมไปเลยว่าโอ๋ส่งมาให้ผมแล้ว ยังไงก็อย่าโกรธกันนะครับ

เอาละมาเข้าเรื่องกัน โปรเจคของโอ๋สิ่งที่ผมเห็นดีและพอใจคือการเลือกที่จะใช้เพลงที่เร็วและมีจังหวะที่ต้องใช้ความแม่นยำค่อนข้างสูง หรือพูดอีกนัยยะหนึ่งคือมันสามารถมั่วได้โดยที่มันจะลงจังหวะด้วยภาพที่เราสร้างขึ้นมาเอง แต่ผมกำลังจะบอกว่ามันก็เป็นดาบอีกคมหนึ่งที่ทำให้เนื้องานของเราเสียผลประโยชน์ไปเพราะถ้าเราไม่แม่นในเรื่องของงานออกแบบและโปรแกรมแล้วนั้น อาจจะเรียกว่าเป็นการทำร้ายตัวเองจากความชอบและความจำเป็น แต่ขอชมเชยในความกล้าหาญ ในเรื่องของงานออกแบบ เนื่องจากเป็นโปรเจคที่เกี่ยวข้องกับความเป็นตัวเองค่อนข้างสูง ( self promotion) ดังนั้นสิ่งที่ผมต้องทำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้คือความเข้าใจในสิ่งที่คุณสื่อผ่านรูปแบบที่คุณเลือกมานำเสนอ และเห็นว่าแสดงตัวตนออกมาได้พอใช้ เพราะสิ่งที่ผมเห็นมันค่อนข้างจะบ่งบอกความเป็นคุณที่ผมรู้จัก เช่นสีสันที่เลือกใช้มันฟ้องว่าคุณดูเปรี้ยวจี๊ด และโผงผาง หรือเรียกว่า อืมอืม ถึงไหนถึงกันดี แม้แต่การเคลื่อนไหวของวัตถุต่างๆที่สะท้อนความไม่เรียบร้อยของคุณออกมาให้เห็นอยู่ไม่น้อยโดยที่คุณตั้งใจหรือไม่ตั้งใจอันนี้ผมก็ไม่อาจจะทราบได้ แต่ภาพรวมมันสะท้อนภาพของคุณออกมาได้พอใช้ ไว้รอดูงานต่อไปที่เป็นโจทย์ที่บังคับ และไม่เปิดขนาดนี้น่าจะทำได้ดี (กระมั้ง)

อ. ชาย