Just a feedback!*&(โปรเจคที่สอง )#*#&

โจทย์คือ ให้เพลงประกอบไปจำนวน ห้าเพลงโดยให้นักศึกษาเลือกทำหนึ่งเพลง ภาพที่สร้างขึ้นมีข้อแม้อยู่สองข้อหลักคือหนึ่ง ให้สร้างตามความยาวของดนตรี สองภาพจะต้องคำนึงถึงการส่งเสริมภาพลักษณ์ของสินค้า หรือ พูดง่ายเข้าก็คือ จะขายหรือเสนออะไร โดยถ้าสามารถเปลี่ยนภาพเก่าๆของเพลงนั้นๆได้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จ และหรือในเพลงเดียวกันที่เลือกไปสามารถที่จะทำให้เกิดความแตกต่างโดยเหมาะสมทั้งสองภาพก็นับว่ายอดเยี่ยมทั้งคู่

(หมายเหตุ ไม่ได้เรียงตามคะแนน หน้าตา หรือความสนิท)

ผมขอเริ่มที่โปรก่อนละกัน

นศ อาจจะสงสัยว่าทำไมถึงเลือกของโปรขึ้นมาก่อน เพราะโปรเลือกเพลงที่ยาวที่สุดและไม่ค่อยมีใครอยากจจะทำเพราะอะไรนะเหรอครับ เพราะเป็นเพลงผิวปากจากภาพยนต์ชั้นนำอย่าง +ฆ่าไอ้บิล+ เพลงมันยาก ท้าทายและ ยาว คำถามก่อนทำคือ จะทำอย่างไรให้คนดูรู้สึกกลมกลืนไปกับอารมณ์ เพื่อที่จะขจัดภาพนางพยาบาสาวผู้โหดร้ายออกไปจากหัว ผลที่ได้คือโปรหักมุมหันมาขายแว่นตาซะอย่างนั้น นับว่าเป็นการหักมุมที่ดีและ เปลี่ยนทรรศนคติของเพลงได้เข้าท่าไม่น้อย งานของโปรเป็นงานดูสบายๆไปได้ร่ำร้องหาไอเดียจะเป็นจะตาย เน้นอารมณ์ร่วมของ รูป เสียง และอารมณ์ ไม่เลวครับนับว่าสร้างอารมณ์ได้ใน timing ที่สัมพันธ์กับเพลงทีเดียว เส้นสายก็ถือว่าเป็นไสตล์ที่โปรนำมาใช้ให้เห็นตั้งแต่งานแรก ซึ่งก็ถือว่าทำได้พอใช้ ถ้ามีเวลามากกว่านี้คงจะสามารถเก็บเนี้ยบในเรื่องของรายละเอียด (ผมคิดว่างั้นนะ) คืองานของโปรผมว่าพวกรายละเอียดของภาพถือว่าเป็นปัจจัยหลัก เพราะงาน motion+animation ของโปรเรียกง่ายๆว่าเป็นงานจำพวก linear 8nvw คือจะไม่มีจุดพีค จะเล่าไปเรื่อย เหมือนลากเส้นตรงจากขวาไปซ้าย เพราะแน้นผมแนะนำว่าถ้ารายละเอียดครบเครื่องกว่านี้ ไม่ว่าจะเป็นการขยับของคนในห้องพัก ถ้าเขียนซัก 8 ภาพน่าจะช่วยให้เกลี้ยงเกลากว่านี้นะครับ โดยรวมนับว่าดีแต่เสียอยู่อย่าง ทำไมเป็นรองเท้า ฟุตบอล

ถ้าพูดถึงโปรก็น่าจะพูดถึงคู่หู ก็น่าจะเป็นทอม (มันโทรมาหาผมตอนเที่ยงคืน ผมบอกว่าเฮ้ย คิดได้งัยโทรมาตอนนี้ อารายยยอะ แล้วมันว่างัยรู้มัย เออ...ออออ 5555555555555.......ผมยังงงว่ามันหัวเราะอะไร)

งานของทอม ทุกครั้งที่ทอมพรีเซ้นงานผมในสตอรี่บอร์ด ผมมักจะชอบฟังเสมอ เพราะเหมือนมันจะพูดรู้เรื่องที่สุด(โปรด้วย) คือที่ผมบอกว่ารู้เรื่องก็เพราะงานของโปรไม่ว่าจะเป็นงานแรกหรืองานชิ้นที่สอง จะมีความเป็นโมชั่นกราฟฟิกเชิงพาณิชย์และทำได้ดีในเรื่องอขงวิ๊คิดในเชิงของการสื่อสารด้วยงานนิเทสศิลป์ มันอาจจะไม่ดีที่สุดนะ แต่ครบเครื่องดี คือพูดง่ายๆว่า มันมีความเข้าใจอยู่ด้วยเรื่องราวที่มักจะมีจุดพีคอยู่เสมอ งานชิ้นนี้ก็เหมือนกัน มันเหมือนกับการเขียนตัวเลขจำนวนบวกเรียงๆกันโดยมีเครื่องหมายบวกวางอยู่ด้านขวาระหว่างบรรทัด เพราะครบจำนวนก็เห็นผล แล้วก็กดตัว c บนเครื่องคิดเลขอีกครั้งหนึ่งเพื่อเริ่มต้นใหม่ พูดให้ง่ายก็คือ cycle นั้นเอง
ผมมองว่างานของทอม เป็นงานร่วมสมัยไม่น้อย คือถามว่าผมคิดยังไง ผมก็บอกว่า ไอเดียดี แต่ชั่วโมงบินในเรื่องงานออกแบบอาจจะต้องสะสม