And then Dear my Student at ABAC

นักเรียนคนหนึ่งถามผมว่า
อาจารย์ครับ อาจารย์เคยบอกผมว่าผมได้งานชิ้นแรก บีบวกนิครับ แต่ทำไมในสรุปคะแนนผมได้บีครับ?
ผมตอบ เพราะว่าผมมานั่งทบทวนงานชิ้นแรกจนถึงงานชิ้นสุดท้ายของพวกคุณอย่างละเอียด อีกครั้งหนึ่ง ซึ่งผมคิดว่ามันแฟร์ดีต่อตัวผมที่จะทำอย่างนี้
เพราะเอาเข้าจริงๆอารมณ์ของการตรวจงานแต่ละครั้งมันไม่เหมือนกันหรอก ถ้าจะให้ดีผมก็ควรจะเป็นกลางมากที่สุดโดยการตรวจทุกชิ้นรวดเดียว (โดยที่ผมก็รอของคุณอยู่คนเดียวนั้นแหละ) ผมอยากเห็นว่าการพัฒนาของพวกคุณไปที่จุดไหน และมีทิศทางอย่างไร โดยที่ผมไม่สนว่าผมจะเคยบอกคะแนนพวกคุณไว้แต่แรกอย่างไร เพราะถ้างานดีจริง ดูกี่ครั้งก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถ้าเกิดจะแย้งว่า อ้าวอาจารย์ อย่างนี้ก็ไม่แฟร์สิครับ งั้นผมถามกลับว่า แล้วคุณแฟร์กับผมรึปล่าว ว่าคุณคิดจะส่งผมคุณก็ส่ง ถ้าคุณคิดว่ามันแฟร์ก็ลองนึกดูว่ามันแฟร์จริงมั้ย ส่วนการที่จะเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนที่ได้ เอทั้งสามชิ้น ผมว่ามันต้องดูหลายๆอย่าง ไม่ใช่ว่าอ้าวถ้าเลทก็อดเอสิครับในความเป็นจริงนะใช่ ผมสามารถให้ถึงดีลบยังได้ แต่ผมกลับตรวจใหม่พร้อมกันเพราะอะไร เพราะอะไร (เพราะผมไม่แฟร์หรือโลเล รึป่าว) เพราะสังคมมันอ่อนแอไม่มีวินัย (ใครตรงเวลาไม่เคยพลาดนัดก็กรุณาอุดหู) แต่ถ้าจะให้ดูเนื้องานกันจริงๆแล้ว ผมก็ยังมั่นใจว่าถ้าเลทแต่งานดี ตอบโจทย์ รายละเอียด ชั้นเชิง และกึ๋น ก็เอาเอไป ผมเคยว่าที่ไหนแล้วเชื่อมั้ยครับคนที่ได้เอจากผมสามชิ้นก็ไม่เคยได้ไอเดียจากผม (สิ่งที่ผมบอกควรนำไปปรับใช้ ไม่ใช่นำไปใช้) ยังไงก็แล้วแต่เอจากผมก็ยังเป็นเอจากใจจริง รวมทั้งทุกคะแนน

ผมอาจจะดูปากจัดหรือเหน็บแนม แต่ผมจริงใจพอที่จะทำแบบนี้เพราะทุกวันนี้ใครๆก็ล้วนแล้วแต่เอาอัตตาเป็นที่ตั้งและหมกเม็ดรอมชอมกันเกินไป อนุโรมกันเกินไป ดังนั้น ก็ตาที่ผมจะได้อนุโรมกลับบ้าง เพราะผมก็เป็นนักเรียนของโลกนี้เหมือนกัน เกรดดีแต่งานห่วยถมไป เกรดดีแต่ตกงานก็ไม่น้อย เกรดดีแต่ไม่มีคนรักก็แย่ เกรดดีสบายใจก็ดี แต่สำหรับผมเกรดมันก็เหมือนเสื้อผ้า (ใช่สิผมพูดได้เพราะผมเรียนจบแล้วนิ) มีไว้เพื่อให้ดูว่าผมเท่ห์ครับ ตามแฟร์ชั่นผมเจ๋งครับ เก๋าครับ และอื่นๆอีกมากมาย ถ้างั้นผมถามว่า เออ คุณจบไปจะไปทำอะไร อืมเป็นนักออกแบบอิสระครับ หรือไม่ก็ทำงานบอริสัด หรือไม่ก็ไปเรียนต่อ อืมอืมอืมดีนะครับไปทำสายไหนละครับ อ๋อ++++อยากเป็นกราฟฟิกดีไซเนอร์ครับ หรือไม่ก็อนิเมเตอร์ครับ ,,,,,,เออดีครับงั้นไปดูนิทรรศการของ Designer Replublic, The Knobs, UNKLE, Dfuse, Eleven18, Neville Brody, David Carson, Scott Mckella, Pentagram, Bluesource หรือ MK12, Brandnewschool, Studio AKA, RIZEN หรือ Colorparty กันมั้ยครับ เอออออออออออใครเหรอครับ นักร้องเหรอครับ++++++++++อ๋อไม่ใช่หรอกครับเป็นเป็นพวกร้านขายยาครับ ผมเสพงานพวกเค้าไว้เยอะ อ้าวคุณไม่เคยเสพเหรอไหนบอกว่าจะเป็นนักออกแบบไงครับ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,ต้องรู้จักด้วยเหรอครับทุกวันนี้คนเก่งเต็มไปหมด คืออออออออออออออออออออผมว่ามันก็เหมือนกับว่าถ้าเราไม่รู้จักตัวอักษรไทยแล้วเราจะเขียนอ่านได้อย่างไร เพราะดีแต่พูดก็จบกัน ดังนั้นผมถามว่าคุณอยากเป็นนักออกแบบคุณชอบงานออกแบบแต่ทำเท่าไหร่ก็เหมือนอย่างที่เห็นที่มี โอ้แล้วไงอะ ทั้งๆที่ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยมันคือห้องทดลองที่ใหญ่และดีที่สุดในโลกและเป็นโลกที่มีกฎเกณฑ์น้อยที่สุด เพราะฉะนั้นอย่ามาถามว่าทำไมผมวันก่อนผมดื่มน้ำแร่แต่พอวันนี้ดูขวดอีกทีกลายเป็นน้ำไม่แร่แล้วละครับ ก็เพราะว่า น้ำมันมันแพงขนส่งช้า ดูภาพรวมอีกครั้งผมก็ต้องลดค่าใช้จ่ายลงบ้างก็เท่านั้นเอง ทุกอย่างเป็นสัจจธรรม

อย่าบูชาเกรด เพราะเป็นแค่เศษของชีวิต
ขอจงแค่เพียงคิด ว่าฉันจะพิชิตสิ่งที่ฉันจะเป็น ก็พอ

ด้วยรักและ(โฆต)หวังดี

ทำหรือยัง ถ้าทำแล้ว สุดหรือยัง
อ. ชาย พ ลิมานนท์
23.21 วันอาทิตย์ที่ 23 ฏุราฆม 2548