something2live4

something to live for, what is it ? am i working on the public space ? nevermind because even the sun does not know it's a star

My Photo
Name:
Location: melbourne, victoria, Australia

I'm a designer maybe

Wednesday, January 17, 2007

อีกวันหนึ่ง

หลายๆครั้งที่เราเองมักจะมองว่าเราเข้าใจตัวเราเองดีพอที่จะบอกคนอื่นได้ว่าเรามีอะไรในตัว กลับเป็นหลายๆครั้งที่เรารู้ว่าเรากลับไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ที่ 15 มค 2550 เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมเองได้ให้สัมภาษณ์กับรายการโทรทัศน์ เกี่ยวกับสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ และหวังดีกับประเทศชาติแม้ว่าผมเองจะได้เงินจากมันก็ตาม ผมเองก็ถือว่าแฟร์ดี สิ่งที่ผมพูดไปนั้น ผมตั้งใจและหมายความแบบนั้นจริงๆ เพราะอะไรนะเหรอ เพราะว่าเราอยากให้มันมี ไม่ใช่เพื่อหวังว่าจะให้เหมือนกับประเทศอื่นๆ แต่เพื่อให้เกิดสิ่งดีดีที่มันเกิดขึ้นเท่านั้นเอง รายการ สมาทไลฟท์ ทางไอทีวี ได้มานั่งพูดคุยกับผม มันทำให้ผมเข้าใจว่าสิ่งที่ผมทำมันไม่สูญปล่าว มันไม่ใช่ว่าทำไปวันๆแล้วก็จบกันไป หายกันไป และเรื่องราวต่างๆนี้เองที่ทำให้เราเป็นตัวเรามาจนถึงวันนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้แสดงตัวตนไปสู่สังคม แต่มันกลับเป็นอีกครั้งหนึ่งต่างหากที่ทำให้การเดินทางของเราเองยังอยู่ในเส้นทางที่เราเลือกเองมาโดยตลอด ความฝันไม่เคยไปไหนไกล ถึงแม้จะไม่ได้นอนหลับก็ยังฝันได้เสมอ ความฝันไม่มีตัวตน และไม่ได้สร้างประโยชน์เหมือนที่เราเข้าใจ แต่ความจริงต่างหากที่เราต้องพร้อมที่จะรับรู้และเผชิญหน้า เพื่อให้เข้าใจถึงตัวตน การใช้เวลากับการทำงานจริงอยู่ว่ามันไม่ได้แสดงผลลัพย์ของความสำเร็จ แต่อย่าลืมว่ามันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราอยากเป็นได้เป็น อยากมีได้มี หลายๆคนมักจะลืมไปแล้วว่าคนที่ประสบความสำเร็จนั้นไม่น่ายาก แต่จริงๆแล้วมันยาก และยากมาก แต่ในความยากมันมีเสน่ห์ตรงที่ว่า เราจะจัดการยังไงให้มันคลี่คลายมากกว่าพรำบ่นตัวเองว่าอยาก และอยาก และอยาก และไม่ใช่ทำทำทำทำก็ใช่ว่าจะได้เสมอไป ทำอย่างไร ทำแบบไหน ต่างหากที่เป็นคำตอบว่าเราทำอะไร เราทำอะไรหลายอย่าง หลายคนบอกว่ามันเกินกำลัง หลายคนบอกให้หยุดพัก และหลายคนบอกว่าปล่อยให้มันเป็นไป แต่เราไม่เชื่อ เพราะเราเชื่อว่าคนเราเกิดเหมือนกันแต่เลือกที่จะทำต่างกัน ถ้าเป็นคนที่ให้ความสนใจกับสิ่งมากมาย วันนึงก็ต้องทำมากมาย เมื่อรู้มาก เห็นมาก ก็อยากทำถ้าเชื่อว่าทำได้ โอกาสไม่ใช่การเดินเข้าไปหามันหรือให้มันมาหาตัว มันไม่มีจริงหรอก มันอยู่ที่เราจะสร้างมันในรูปแบบไหนมากกว่า คำพูดเป็นเหมือนประโยคบอกเล่าที่ลอยล่องจากคนหนึ่งไปอีกคนหนึ่ง หรืออีกหลายล้านคน แต่ความคิดมันจะอยู่กับเราไปจนกว่าเราจะมีเรื่องใหม่ๆให้คิดทำและตามหา วันนี้มันก็คืออีกวันที่เราเจอหลังจากเมื่อวาน วันพรุ่งนี้ก็เป็นอีกวันที่ต่อจากวันนี้ แต่ความคิดความฝันไม่มีวันระบุ ไม่มีคำพูดคอยปลอบใจ แต่ความคิดทำให้เราเข้าใจว่าเราเกิดมาแล้วเราต้องการอะไร

ในมุมหนึ่งทางความคิดของเราเอง

พรุ่งนี้มีให้สัมภาษณ์ อะเดย์ วันที่ 18 Jan 07

Wednesday, January 03, 2007

ปราศจาก

ฝนไม่ตกมาหลายวัย อากาศสดใสพร้อมแสงแดดที่ไร้เงา แสงเงาไม่ได้ส่องถึงความรู้สึกอันลำพัง การเดินทางของคนทำให้เกิดภาพลวงตาที่ไม่น่าจดจำ พร้อมกับเสียงที่คอยบอกเตือนเสมอว่า วันพรุ่งนี้แล้วสินะที่เราจะเจออีกวันหนึ่งที่เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นวันอะไร